Ey RABBİM,

Sen aşkı ‘ELİF’ gibi dimdik tutarsın da,

Ben ‘VAV’ gibi eğilmem mi yollarında.

Necip Fazıl KISAKÜREK

Bir ,
İki ..
Üç ..
Tıp ..
Sustum ..
En “ VaV “ hâlimle “ sana / seVdana “ sustum ..

Çünkü sen;
“ Umut “ oldun ” VaV “ hali yalnızlığıma ..
“ Elif “ oldun “ canı “ sende saklı yarınlarıma ..

Sadece manayı ararız aslında.Suretler görünenlerdir ya da görmek istediklerimiz değil midir ? Suretlerde gizli olan O değil midir? Gördüğümüze inanırız illede.Ya da inanmak için ille görmemiz gerekir.Oysa ki her yerdedir.Vav da Elif’te.Hattatın çizdiğini Elif ve Vav’ları hemen fark ederiz hemen.Ya çizilemeyenler? Bir cenindir anne karnında VAV halinde.Bir Elif tir insan cansız tabutta.
Bazen ağacın dalında,bazen eldeki bastonda,halıdaki desende,bazen kuşun kanadında,bazen kelebeğin süsünde ,bazen gülün dikeninde,yaprağında.Bulutlarda,güneşte ayda gecede gündüzde.Hiç dikkat etmeyiz oysa sadece suretleri çizilenleri görürüz.Hiç düşündük mü başak neden olgunlaşınca eğer boynunu ? Ya da neden sararır yaprak ? Neden Vav-ı Elif olur tüm alem?Göremediğimiz her şeyde O yok mudur ? O değil midir her şeyi mana ile yaratan.Kendisinden güzellikler sunan.Göremiyorsak suç bizim değil mi ? Ya da hiç görmek için baktık mı ?
Onca güzellik var ki önemli olan onları görebilmek tıpkı içimizde ki mutluluğu sebeplere bağlamamak gibi.VAV gibi Elif gibi.Neler gizli daha bilemediğimiz göremediğiz.Elif ve Vav iki harf sadece kimileri için.Kimileri için ise dünyaya gelirken ki halimizdir VAV…Giderken de tabuttaki halimizdir Elif.Boşa geçen her anımız ziyanmış aslında.Belki yarın bizim için olmayacak.Elifleri Vavları nice gizliyi içimizdeki onu belki göremeyeceğiz yarın…
Pencereden bak dostum bir ağaçta kaç Elif,kaç Vav gizli.Kuruyan çiçeklere bak nasıl Vav oldu değil mi? Bahar gelince yine ELİF olacaklar değil mi? Bu onun güzelliği değil de nedir ki? Sebep ararsan bundan başka bir ömür bulamayacaksın!
Keşke demeden evvel…Hakkını vererek yaşamalıyız bu dünyayı…Cahile karşı LAL,O’na karşı VAV olalım.VAV GibiHakkıyla Hep Eğik, ELİF Gibi Hakkıyla Hep Dik Olabilmek Duasıyla...

Aşka an kadar yakınken bu susmak niye..
Aşka bir nefes kadar yaklasmışken bu susmalar niye..
Aşka seferdeyken bu firari kaçışlar niye..
Aşka yol almışken geri dönmek niye.......

Ey aşkın binbir başlı vav hali
Ey sonsuz kavram
Gaflet vaktinde
Gel gönlümün üstüne
Usta bir hattatım ben
Aşkı çizerim mekanlara
Aşk sığmaz ki bu ummana
Vav olur gözlerimiz
Bürünürüz canlara

Ve mahlukat Nefes nefes aşk çekerken Mevla'ya
Üstümde aşk kokusu var
Yaşadıkça beni yontar
Ve benzetir insana
Elimde vav
Gönlümde vav
Gözimde vav
Dem dem vav kesilirim

Elif Gibi Olmak

Elif gibi olmak.Şu yuvarlak dünyaya inat dimdik durmak.Doğru olmak ve dosdoğru yürümek patika yollarda.Bir başak gibi salınmak nazlı nazlı rüzgarla.Minareyi andırır suretiyle her daim şahadeti vurgulamak.Elif olmak; kar tanesi kadar soğuk, bir o kadar narin olmak.Elif olmak; Hırçın dalgalar kadar asi, durgun sular kadar mağrur olmak.Elif olmak; Güneş kadar yakıcı, bir o kadar aydınlık olmak.Elif olmak; Başı çekmektir.zorluklara, sıkıntılara dur deyip her yerde her suretle ve her daim “işte buradayım” diyebilmektir.Ve işte buradayım diyerek varlığını zirveye ulaştırıp ALLAH lafzına yaşam vücudunu giydirebilmektir.Tırtıl olarak halk olmak ve tırtıl olarak düşmek yollara.ufuklara ulaşmak için, yaradılışın özündeki gayeye ulaşmak için ve bir gün kelebek olarak aydınlık geleceğe ulaşmak için.Dedik ya elif gibi olmak diye, sürünerek dahi olsa hedefine dosdoğru yürümek.Güneşli güzel günlere kanat açmak.Elif olmak, beklide zıtlıklardaki ahengi yakalayıp karşıtlıklar kamusuna hayatın anlamına dair imgeler bırakmak.
Zümrüdüanka gibi yaşamak ve hayata gözlerini kapamak.Sonsuza ulaşmak.Ölmek,ölümde doğumla buluşmak.Kendi külünden yeniden kendini yaratmaktır.elif olmak.
Elif olmak; bilinmez diyarların bilinmez yollarından geçerek Kafdağı’na ulaşmak.Dahası Kafdağı’nı da aşıp arkasındaki bilinmezliklere ulaşmak.
Tüm yoklukları içine çekmek, acıyı,derdi,tasayı silmek ve hayata mutluluk serpmektir elif olmak.
İçine giren bir kum tanesinin verdiği ızdırapla kavrulmak ve istiridye olmanın verdiği çaresizlikle göğüs germek ve savaşmak .Gitgide büyüyen acılara karşı dayanmak.Dayanmak ve acıları güzelliklere çevirmek.
Ve bir inci var edebilmek, kum tanesini inciye dönüştürebilmek.Lüzumsuzken ona paha biçilemez bir değeri yükleyebilmektir elif olmak.
Elif olmak; Sarp kayalarla örtülü uçurumların kenarında açan bir çiçek olabilmek ve hayatı enginlerden seyretmek.
Elif olmak; Bir arı gibi her çiçege konabilmek ve her çiçekten bir pay alabilmektir.
Elif olmak; Karanlıklara kamer gibi parlayabilmektir.
Elif olmak; Akıntıya karşı kürek çekebilmektir.
Elif olmak; Kuru topraklarda yeşerebilmektir.
Elif olmak; Baharla coşabilmektir.
Elif olmak; Hayata anlam verebilmektir.
Elif olmak; Elif olarak var olabilmek, elif olarak öle bilmektir.Elif olarak yaşayabilmek ve her daim ELİF olarak kalabilmektir.